ಜುಲೈ 5, 1935 ರಂದು, ಅಮೆರಿಕದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಫ್ರಾಂಕ್ಲಿನ್ ಡಿ. ರೂಸ್‌ವೆಲ್ಟ್ ಅವರು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಬಂಧಗಳ ಕಾಯಿದೆಗೆ (National Labor Relations Act - NLRA) ಸಹಿ ಹಾಕಿದರು. ಈ ಕಾಯಿದೆಯನ್ನು ಅದರ ಪ್ರಮುಖ ಪ್ರಾಯೋಜಕರಾದ ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್‌ನ ಸೆನೆಟರ್ ರಾಬರ್ಟ್ ಎಫ್. ವ್ಯಾಗ್ನರ್ ಅವರ ಹೆಸರಿನಿಂದ 'ವ್ಯಾಗ್ನರ್ ಕಾಯಿದೆ' (Wagner Act) ಎಂದೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಶಾಸನವು ಅಮೆರಿಕದ ಕಾರ್ಮಿಕ ಕಾನೂನಿನ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮೂಲಾಧಾರವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಇದು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮತ್ತು ಮಾಲೀಕರ ನಡುವಿನ ಅಧಿಕಾರದ ಸಮತೋಲನವನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಿತು. ಮಹಾ ಆರ್ಥಿಕ ಕುಸಿತದ (Great Depression) ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ರೂಸ್‌ವೆಲ್ಟ್ ಅವರ 'ನ್ಯೂ ಡೀಲ್' (New Deal) ಸುಧಾರಣೆಗಳ ಭಾಗವಾಗಿ ಈ ಕಾಯಿದೆಯನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರಲಾಯಿತು. ಈ ಕಾಯಿದೆಯ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶವು, ಖಾಸಗಿ ವಲಯದ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳನ್ನು (unions) ರಚಿಸುವ, ಸೇರುವ ಅಥವಾ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಹಕ್ಕನ್ನು ಖಾತರಿಪಡಿಸುವುದಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಉದ್ಯೋಗದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳು, ವೇತನ ಮತ್ತು ಪ್ರಯೋಜನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಲೀಕರೊಂದಿಗೆ ಸಾಮೂಹಿಕವಾಗಿ ಚೌಕಾಶಿ (collective bargaining) ಮಾಡುವ ಹಕ್ಕನ್ನು ಸಹ ನೀಡಿತು.
ವ್ಯಾಗ್ನರ್ ಕಾಯಿದೆಗಿಂತ ಮೊದಲು, ಮಾಲೀಕರು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಲು ಮತ್ತು ಸಂಘದ ಸದಸ್ಯರನ್ನು ವಜಾಗೊಳಿಸಲು ಅಥವಾ ಅವರಿಗೆ ಕಿರುಕುಳ ನೀಡಲು ಸ್ವತಂತ್ರರಾಗಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ಈ ಕಾಯಿದೆಯು ಮಾಲೀಕರು ಅನುಸರಿಸುವ 'ಅನ್ಯಾಯದ ಕಾರ್ಮಿಕ ಪದ್ಧತಿಗಳನ್ನು' (unfair labor practices) ಕಾನೂನುಬಾಹಿರಗೊಳಿಸಿತು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘದ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ಮಾಡುವುದು, ಸಂಘದ ಸದಸ್ಯರ ವಿರುದ್ಧ ತಾರತಮ್ಯ ಮಾಡುವುದು, ಮತ್ತು ಸಾಮೂಹಿಕ ಚೌಕಾಶಿ ಮಾಡಲು ನಿರಾಕರಿಸುವುದು. ಈ ಕಾಯಿದೆಯ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸಲು ಮತ್ತು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘದ ಚುನಾವಣೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸಲು 'ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಬಂಧಗಳ ಮಂಡಳಿ' (National Labor Relations Board - NLRB) ಎಂಬ ಸ್ವತಂತ್ರ ಫೆಡರಲ್ ಏಜೆನ್ಸಿಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು. ವ್ಯಾಗ್ನರ್ ಕಾಯಿದೆಯು ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ದೊಡ್ಡ ಉತ್ತೇಜನವನ್ನು ನೀಡಿತು. ಮುಂದಿನ ದಶಕದಲ್ಲಿ, ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳ ಸದಸ್ಯತ್ವವು ನಾಟಕೀಯವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು, ಮತ್ತು ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಉತ್ತಮ ವೇತನ, ಪ್ರಯೋಜನಗಳು ಮತ್ತು ಸುರಕ್ಷಿತ ಕೆಲಸದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ಪಡೆದರು. ಈ ಕಾಯಿದೆಯು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವನ್ನು (industrial democracy) ಉತ್ತೇಜಿಸಿತು ಮತ್ತು ಅಮೆರಿಕದ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು.