ಪರಿಸರ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಜುಲೈ 3, 1844 ಒಂದು ಕರಾಳ ದಿನ. ಅಂದು, ಐಸ್‌ಲ್ಯಾಂಡ್‌ನ ಕರಾವಳಿಯ ಎಲ್ಡೆ (Eldey) ಎಂಬ ಸಣ್ಣ ದ್ವೀಪದಲ್ಲಿ, ಕೊನೆಯ ಎರಡು ದೃಢಪಟ್ಟ ಗ್ರೇಟ್ ಆಕ್ (Great Auk) ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲಾಯಿತು. ಈ ಘಟನೆಯು ಈ ಪ್ರಭೇದದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಅಳಿವಿಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಗ್ರೇಟ್ ಆಕ್ (Pinguinus impennis) ಒಂದು ದೊಡ್ಡ, ಹಾರಲಾರದ ಸಮುದ್ರ ಪಕ್ಷಿಯಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಉತ್ತರ ಅಟ್ಲಾಂಟಿಕ್ ಸಾಗರದ ತೀರ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ, ಅಂದರೆ ಕೆನಡಾ, ಗ್ರೀನ್‌ಲ್ಯಾಂಡ್, ಐಸ್‌ಲ್ಯಾಂಡ್, ಮತ್ತು ಬ್ರಿಟನ್‌ನ ಕರಾವಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಪೆಂಗ್ವಿನ್‌ಗಳನ್ನು ಹೋಲುತ್ತಿದ್ದ ಈ ಪಕ್ಷಿಗಳು, ತಮ್ಮ ಜೀವನದ ಬಹುಪಾಲು ಸಮಯವನ್ನು ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದವು ಮತ್ತು ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿಗಾಗಿ ಮಾತ್ರ ದ್ವೀಪಗಳಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವು ಹಾರಲು ಅಸಮರ್ಥವಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಮತ್ತು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ, ಅವುಗಳನ್ನು ಬೇಟೆಯಾಡುವುದು ಸುಲಭವಾಗಿತ್ತು. ಶತಮಾನಗಳ ಕಾಲ, ಸ್ಥಳೀಯ ಜನರು ಮತ್ತು ನಾವಿಕರು ಗ್ರೇಟ್ ಆಕ್ ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಅವುಗಳ ಮಾಂಸ, ಮೊಟ್ಟೆ, ಗರಿಗಳು ಮತ್ತು ಕೊಬ್ಬಿಗಾಗಿ ಬೇಟೆಯಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ, 16ನೇ ಶತಮಾನದ ನಂತರ, ಯುರೋಪಿಯನ್ ನಾವಿಕರು ಮತ್ತು ಮೀನುಗಾರರು ಈ ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಬೃಹತ್ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಕೊಲ್ಲಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು.
ಅವುಗಳನ್ನು ಆಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಮೀನು ಹಿಡಿಯಲು ಬೆಟ್ ಆಗಿ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಗರಿಗಳಿಂದ ಹಾಸಿಗೆಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಲು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. 19ನೇ ಶತಮಾನದ ವೇಳೆಗೆ, ಗ್ರೇಟ್ ಆಕ್ ಪಕ್ಷಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಕುಸಿದಿತ್ತು. ಅವು ಅಪರೂಪವಾದಂತೆ, ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಗ್ರಾಹಕರಲ್ಲಿ ಅವುಗಳ ಚರ್ಮ ಮತ್ತು ಮೊಟ್ಟೆಗಳಿಗೆ ಬೇಡಿಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಇದು ಅವುಗಳ ಅಳಿವಿನಂಚಿಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ವೇಗವನ್ನು ನೀಡಿತು. ಕೊನೆಯ ಪ್ರಮುಖ ಗ್ರೇಟ್ ಆಕ್ ವಸಾಹತು ಐಸ್‌ಲ್ಯಾಂಡ್‌ನ ಗೀರ್‌ಫುಗ್ಲಾಸ್ಕೆರ್ (Geirfuglasker) ಎಂಬ ದ್ವೀಪದಲ್ಲಿತ್ತು. ಆದರೆ, 1830 ರಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿ ಸ್ಫೋಟದಲ್ಲಿ ಈ ದ್ವೀಪವು ಮುಳುಗಿಹೋಯಿತು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಪಾರಾದ ಕೆಲವು ಪಕ್ಷಿಗಳು ಹತ್ತಿರದ ಎಲ್ಡೆ ದ್ವೀಪದಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆದವು. 1844 ರಲ್ಲಿ, ಒಬ್ಬ ಸಂಗ್ರಾಹಕನ ಪರವಾಗಿ ಮೂವರು ಐಸ್‌ಲ್ಯಾಂಡಿಕ್ ಬೇಟೆಗಾರರು ಎಲ್ಡೆ ದ್ವೀಪಕ್ಕೆ ತೆರಳಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಅವರು ಕೊನೆಯ ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ ಜೋಡಿಯನ್ನು ಕಂಡರು. ಅವರು ಆ ಎರಡು ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಕೊಂದು, ಅವುಗಳು ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಒಂದೇ ಒಂದು ಮೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಒಡೆದುಹಾಕಿದರು. ಈ ಕ್ರೂರ ಕೃತ್ಯದೊಂದಿಗೆ, ಗ್ರೇಟ್ ಆಕ್ ಎಂಬ ಪ್ರಭೇದವು ಭೂಮಿಯಿಂದ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಕಣ್ಮರೆಯಾಯಿತು. ಗ್ರೇಟ್ ಆಕ್‌ನ ಅಳಿವು, ಮಾನವನ ದುರಾಸೆ ಮತ್ತು ಅಜಾಗರೂಕತೆಯು ಹೇಗೆ ಒಂದು ಇಡೀ ಪ್ರಭೇದವನ್ನು ನಾಶಮಾಡಬಹುದು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಒಂದು ದುರಂತ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ಇದು ಆಧುನಿಕ ಸಂರಕ್ಷಣಾ ಚಳುವಳಿಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಪ್ರೇರಣೆ ನೀಡಿದ ಪ್ರಮುಖ ಘಟನೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ.